Dziękuję za to uzupełnienie, z cytowanego przeze mnie tekstu M.Schuchard można było wnioskować, że to spotkanie miało miejsce w Polsce, kiedy Poniatowski był już królem. A tu okazuje się, że mały Gordon był o krok od uratowania Rzeczypospolitej od przyszłego "króla Stasia".  

Ja przepraszam, że mała notka a nie duży komentarz :)

Stanisław to może właśnie wtedy był jeszcze Stasiem - 22-letnim młodzieńcem, z pierwszą wizytą u dalekiej, owdowiałej ciotki. Już wprawdzie nie był dzieckiem (choć dziećmi byli Kupidyni), ale przypomniało mi to trochę coryllusową notkę O naszym przegranym dzieciństwie. Chyba lepiej nie dorastać wśród elit, nie tylko bezpieczniackich. Tam dzieją się dziwne rzeczy.

No nie wiem 22 lata..brat bliźniak prababki w tym wieku

Chyba, że to kwestia że był i pozostał Stasiem

Chodziło mi o to, że (jak każdy) to człowiek kształtowany przez swoje środowisko, a jakie ono bywało widać na załączonym obrazku. Choć tu Kupidyni mieli gorzej.

Porównałem sobie wczoraj ten przekaz Schuchard z oryginałem Walpole'a, no i oczywiście, ten pierwszy to popłuczyny. Ten opis w listach ma rumieńce. Nie wiem jakiej orientacji byli panowie korespondujący ze sobą, ale na mnie opis tak obmalowanej księżnej, robi wrażenie zazdrosnych hosmoseksualistów, którzy sami mieli chrapkę na nowe mięsko. Może obiekt westchnień, nie był już młodzieniaszkiem, ale każdy ma swoje potrzeby...

Mam tu dla Ciebie fragment o lustrze Johna Dee, które znalazło się na ścianie pałacy Strawberry Hill, u autora tego listu i portretu księznej:

The diversity of Walpole's museum is recreated in the V&A exhibition, from 16th-century miniatures and sumptuous Reynolds portraits to Cardinal Wolsey's red hat. Which are Snodin's favourites? "For sheer glamour it has to be the gilded armour of Francis I, but one of the most curious objects is the black obsidian mirror used by the Elizabethan necromancer Dr John Dee to call up spirits, though Walpole didn't realise that it was originally used by the Aztecs in the human sacrificial rituals of their 'god of the smoking mirror'. We are still looking for some of Walpole's most famous objects, such as the jewelled dagger of Henry VIII."
https://www.theguardian.com/artanddesign/2010/feb/20/horace-walpole-strawberry-hill


https://www.ft.com/content/b2ce4432-2712-11e6-8ba3-cdd781d02d89

O tej jego zniewieściałości pisze się trochę. Pojawiają się w tych opisach dziwne terminy, na opisanie tych zachowań. Obaj nigdy się nie ożenili.

Horace Walpole and Homosexuality
http://rictornorton.co.uk/thought2.htm

John Chute:
https://books.google.pl/books?id=akrpDwAAQBAJ&printsec=frontcover&hl=pl&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q=John%20Chute%2C%20Chutheads&f=false
 

Intuicja w punkt, bo Walpole ma reputację prawdopodobnego homoseksualisty. Historyjka nie ma wszak wydźwięku zgorszenia, a autor może sam widziałby się na tej sofie, albo ewentualnie z przyjacielem w rolach Kupidynów.

Szczerze jednak, co może sprzeczne z faktem istnienia tej notki, nie lubię zaglądać postaciom historycznym (czy ludziom w ogóle) do sypialni i anegdota, choć zabawna, kojarzy mi się głównie jak w powyższym komentarzu o "przegranym dzieciństwie". Wiałbym z takiej kolacji.

Pisałem nie znając ryzyka, ale jakoś to przeboleję :)

Dziś jest tak, że niemal każda postać historyczna może paść ofiarą reinterpretacji i zostać adoptowaną do grona homoseksualistów; nawet małżeństwo to słaba obrona. Brak dowodów dowodzi jedynie historycznej opresji: musiał się ukrywać. Stąd moja rezerwa, ale Walpole faktycznie pisze jak pisze.