Pierwsze słyszę o Agacie Christie w takim kontekście. Czy nie chodzi aby o to, że była anglikanką tak zwanego nurtu High Church, to znaczy konserwatywnego? Mówi się też o czymś takim jak Anglo-Catholicism, ale to wciąż są ruchy (pozy?) wewnątrz-anglikańskie.

O Oskarze Wilde słyszałem, ale konwertyci z łoża śmierci są chyba wiarygodniejsi i mniej mają okazji osobiście namieszać.

Hmmm, nigdy nie odbierałem słów Tolkiena czy Chestertona jako teologizowania. Tam jest głównie obyczajówka, trochę psychologizowania, teologii nie ma, nic głębszego w każdym razie.

Wzajemnie radosnych Świąt! 

To w zasadzie osobne sprawy. Anglo-konwertyci interesowali mnie jako zjawisko społeczne i grupa, stąd jako do grupy nabrałem do nich podejrzliwości. Co nie znaczy, że każdy z osobna mi czymś podpadł, a jeśli już to niekoniecznie teologizowaniem. Jestem tu też w pełni świadomy, że już samo wsadzenie ich do tego jednego wora jest niesprawiedliwe. Zjawisko jak napisałem warte naświetlania i głębszej analizy, czego może się jeszcze - w jakimś przypływie wolnego czasu - podejmę i spojrzę świeżym wzrokiem na to co kiedyś czytałem. Na swój sposób, tak po autodydaktycznemu. Na dziś po prostu gospodarz wywołał u mnie pewne konwertycko-geograficzne skojarzenie z lektury.

Z kolei kardynał Newman z osobna odstawał w moich oczach na plus właśnie przez jego pozycje w sporach jak ten z Brownsonem, gdzie akurat teologizowanie odgrywało pewną rolę. Ogólniej z konwertytów na przykład kardynał Newman czy Tomasz Merton budzą u mnie większe zaufanie jako kapłani, czyli z miejsca osoby posiadające mocniejsze uwierzytelnienie niż to od izby rozliczeniowej Lorda Actona.

Rzeczywiście ci konwertyci pojawiali się sezonowo. Trudno ocenić, jak wielkie osiągnięcia mieli owi anglikańscy konwertyci, biorąc pod uwagę upadek chrześcijaństwa w Anglii i Szkocji w ostatnich dekadach. Anglikański Kościół podobno umiera najszybciej i obecnie stanowi ok. 12-14% populacji, natomiast KRK ok. 7% czyli niewiele więcej niż islam, który jakoby sięgnął juz 6%.

Największa i najdynamiczniej rosnąca grupa to osobnicy a-religijni lub otwarci ateiści -obie grupy wspólnie sięgają 50-60% całej populacji. Podobno to efekt  pompowania Dawkinsa i koleżków w głównych mediach przez jakieś 20 lat i więcej. Katolicyzm trzyma się dzięki napływowi katolickich imigrantów, w tym głównie Polaków, ale oni z kolei też się nie kwapią do kościoła. Podobno Kościoł Anglikański przeżywa wzrost ale w Afryce w dawnych koloniach. W centrali ma zniknąć w sposób naturalny (demograficzny) między rokiem 2033-2050. Trochę to szokuje tamtejszych kreatorów idei i polityków, ale co mogą zrobić,

Konwertyci anglikańscy na katolicyzm trafiają się chyba głównie wśród tzw.elit a nie szarych ludków. Wyczytałam, że nawet dwoje Windsorów konwertowało.  Dyskusje teologiczne zawsze można "przykryć" "pedofilią w kościele" i wydawaniem w masowych nakładach kilku tytułów z treścią prostą jak cepy i to wystarczy, aby masówka poczuła  jak w PRL za Stalina  potrzebę pójścia za postępem.  I mamy wysyp czarownic, wróżów, satanistów, kółek okultystycznych etc., zwłaszcza jeśli jesteśmy w posiadaniu takiego obiektu jak Stonehenge.

Patrząc z perspektywy czasu na tych "literackich konwertytów" brytyjskich, ma się wrażenie, że to było miliony lat temu. Grahama Greena wydawano w PRL, chyba PAX go wydawał. Miał skłonność do pokazywania katolików a już księzy w szczególności jako "ludzi  z problemami". To raczej nie zagrzewało do walki o Wiarę.  NO ale co kraj to obyczaj.

Najciekawsze  jest to, że środowisko katolików angielskich i szkockich, którzy wywodzą się z rodzin, które pozostały wierne Wierze Katolickiej w dobie największych prześladowań protestanckich i kształciły dzieci w seminarium i szkole katolickiej dla Anglików- we  Francji - trzyma się razem. Jest to podobno około 50 tysięcy katolików angielskich najwyższej próby.  Nie licząc Irlandczyków.

Dziękuję za rozwinięcie. Sam należę do parafii i chodzę na mszę świętą w post-anglikańskiej świątyni, dziś (od lat 70, kiedy z braku wiernych zwinięto parafię anglikańską) w rękach Polaków.

Miałem kiedyś takie dwie robocze teorie co do konwersji na katolicyzm z jednej strony, a istnienia zjawiska nazywanego anglikanizmem High Church tudzież Anglo-Catholicism. To znaczy zastanawiałem się, czy to było tak, że ta łatka High Church rozwinęła się w reakcji na ciągle postępującą liberalizację anglikanizmu, aż część high-churchowców (bo z tego grona pochodziło wielu konwertytów) przerażonych tym niepostrzymywalnym postępem postanowiła uciec z High Church do katolicyzmu, czy może High Church jako pozycję wewnątrz anglikanizmu wypromowano właśnie po to, by konserwatywno-tradycjonalistyczni anglikanie mieli swoje miejsce i przestali uciekać w stronę tronu piotrowego. Zagadki nie rozwiązałem, bo zajęły mnie bardziej życiowe problemy.

Dziś najgłówniejsza parafia anglikańska w mojej okolicy reklamuje się jako "Inclusive Anglo-Catholic". Rozwikłanie co to znaczy, to dopiero zagadka!

Lewis sam uważał się za "duchowego" katolika, a swoją decyzję o pozostaniu anglikaninem tłumaczył analogicznie jak niemiecki "duchowy katolik" Bonhoeffer - że skoro Bóg go powołał jako protestanta, to widocznie tak mialo być i uczciwej będzie w takim stanie pozostać. nie wiem, czy to rozsądne. Trudno oceniać czyjeś relacje z wiarą i Bogiem patrząc z zewnątrz. Obaj mieli w każdym razie niesamowitą przejrzystość sądu i bardzo katolickie myślenie.

"Listy" są naprawdę dobre. Można je polecić na stosunkowo wczesnych etapach nawrócenia, a i później nie tracą wiele na wartości.